Δεν την είχε προσέξει αυτή τη μικρή. Ποτέ σχεδόν δεν της είχε δώσει σημασία.
Δυο χρόνια διαφορά στην ηλικία, όταν είσαι 15 και ο άλλος μόνο 13, είναι μεγάλη διαφορά κάποιες φορές.
Εκείνη, συνεχώς έβρισκε τρόπους να τριγυρνάει δίπλα του. Τη μια έκανε κολλητή παρέα με τον αδερφό του και την άλλη στιγμή κατάφερε και τρύπωσε και στην παρέα του.
Τον νευρίαζε κάπως ο τρόπος της και παραήταν γλυκιά για τα γούστα του.
Επάνω της δεν μπορούσες να βρεις ίχνος θυληκότητας, ενώ γελούσε και αστειευόταν με τα πάντα. Ήταν για εκείνον απλά μια μικρή και ανόητη πιτσιρικά 18 ετών πια.
Ο Ορέστης όμως έβλεπε τη ζωή αλλιώς κι όχι σαν αστείο και τίποτα δεν το τραβούσε σε εκείνο το ψιλόλιγνο, μάλλον αδιάφορο κορίτσι.
Ήθελε ψαγμένες σχέσεις με ψαγμένα κορίτσια. Κι όχι συναναστροφές με μαμόθρεφτα.
Δεν μπορούσε να σκεφτεί λοιπόν πως μέσα σε ένα βράδυ, σε μια στιγμή, όλα μπορούν να αλλάξουν, κι αυτό που βλέπεις μαύρο να αποδειχθεί τελικά, ένα ενδιαφέρον γκρι για σένα.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ο Αλέξης είχε τα γενέθλια του.
Είχαν συμφωνήσει όλοι να βρεθούν λίγο πριν τις 12 στο γνωστό μπαράκι στο κέντρο, για να γιορτάσουν εκεί τον φίλο τους αλλα και την παραμονή των Χριστουγέννων.
Η Αλίκη δεν μπορούσε βέβαια να λείπει από τα γενέθλια του Αλέξη…
Στο μπαράκι δεν έπεφτε καρφίτσα. Ο κόσμος ήταν πολύς και η μουσική δυνατή και απόλυτα εορταστική.
Η τούρτα βγήκε μέσα σε πλήθος χειροκροτημάτων και ενθουσιασμού από τη μεγάλη παρέα.Ο DJ έπαιξε το «happy birthday» για τον Αλέξη, ενώ όλοι τον αγκάλιαζαν και τον γέμιζαν ευχές.
Ο Ορέστης σηκώθηκε να αγκαλιάσει τον αδερφό του, μα άθελα του παραπάτησε και έσπρωξε με το χέρι του την Αλίκη και έριξε το ποτό της.
Νευριασμένος, γύρισε απότομα να της φωνάξει που καθόταν μες τη μέση.
Μα αμέσως σταμάτησε, γιατί την είδε να τον κοιτάει μέσα στα μάτια και σάστισε.
Εκείνη τότε του έσκασε ένα χαμόγελο, τον έπιασε απαλά από τον καρπό και ψυθίρισε : «Δεν έγινε κάτι!Όλα καλά!». Και αμέσως απομακρύνθηκε από κοντά του.
«Κάτι έχει κάνει αυτή η μικρή… σα να μεγάλωσε …», σκέφτηκε κι ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.
Ο Αλέξης το είδε και απόρησε. Κάτι περίεργο συμβαίνει σκέφτηκε.
Γιατί ήξερε πως ο μεγάλος του αδερφός δεν μοίραζε εύκολα χαμόγελα. Ήταν σοβαρός και ήθελε να δείχνει χαλαρός και cool. Το χαμόγελο και ακόμη περισσότερο το γέλιο του, ήταν δύσκολο να το δεις. «Περίεργα πράγματα», σκέφτηκε ο Αλέξης.
Όλη η παρέα πλέον χόρευε, εκστασιασμένη από τις πρωτότυπες μουσικές επιλογές του DJ αλλά και από τα πολλα σφηνάκια που διαδέχονταν το ένα το άλλο χωρίς σταματημό.
Η ώρα όμως είχε πια περάσει.
Πολύ χαρούμενοι, λιγάκι μεθυσμένοι και αρκετά κουρασμένοι πια, άρχισαν να αποχωρούν οι περισσότεροι από την παρέα.
Ο Αλέξης ο Ορεστης, η Αλίκη, ο Δημήτρης και η Έλενα είχαν απομείνει και συνέχιζαν το χορό.
Ο Ορέστης είχε πιει παρά πολύ. Γελούσε και αστειευόταν με όλους, χόρευε χορούς που ποτέ ξανά δεν τον είχε δει να χορεύει κανείς, ούτε κι ο ίδιος του ο αδερφός, που παρόλο και το δικό του μεθύσι, τον κοίταζε με απορία.
Μα ούτε και η Αλίκη μπορούσε να ξεκολλήσει από πάνω του το βλέμμα της. Ήταν σχεδόν 4 χρόνια που έλιωνε για εκείνον.
Μόνο ο Αλέξης το ήξερε, αλλά κι εκείνος δεν της έδινε καμία ελπίδα. Ήξερε πως ο αδερφός του έψαχνε άλλου είδους κοπέλες.
Καμία πιθανότητα δεν υπήρχε λοιπόν για τους δυο τους. Της το είχε ξεκόψει ο Αλέξης κάπως απότομα, για να μην ελπίζει. Της είχε αναφέρει ακόμα και άκομψα σχόλια που είχε πει ο Ορεστης για εκείνη, σχολιάζοντας μάλιστα πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμβεί ποτέ κάτι μεταξύ τους.
Ποτέ μη λες ποτέ όμως…
Όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό της Αλίκης εκείνη ακριβώς τη στιγμή και χάθηκε το γέλιο από τα χείλη της.
Η Τζενιφερ Λόπεζ όμως είχε διαφορετική γνώμη για την κατάληξη αυτή της βραδιάς. Το πασίγνωστο χορευτικό κομμάτι της έβαλε φωτιά στην πίστα και όλοι σηκώθηκαν ξανά για να χορέψουν.
Μα τότε, ακριβώς, εκείνη την ίδια στιγμή, ο Ορέστης σταμάτησε ακριβως απέναντι απο την Αλίκη και την τράβηξε από το χέρι για να χορέψει μαζί του.
Τέντωσε το χέρι του και την στριφογύρισε δυο φορές και έπειτα την τράβηξε πάνω του. Αγκάλιασε την μέση της και άρχισαν να χορεύουν χωρίς σταματημό.
Η Αλίκη τον ακολουθούσε σαν μαγεμένη. Ήταν μέσα στο κεφάλι της όλα μπερδεμένα. Ήθελε να ουρλιαξει από τη χαρά της.
Την έκανε άλλη μια στροφή ο Ορεστης και μετά απότομα την τράβηξε κοντά του, μα εκείνη δεν το περίμενε και κάπως άτσαλα έπεσε πάνω στο στέρνο του.
Και για μια στιγμή σα να σταμάτησε ο χρόνος. Την κρατούσε ακόμα από το δεξί χέρι και βρισκόταν μέσα στην αγκαλιά του και την κοίταζε σαστισμένος χωρίς να μπορεί να πάρει το βλέμμα του από τα μάτια της.
Γύρω τους οι υπόλοιποι χόρευαν, η μουσική συνέχιζε να παίζει και η Λόπεζ να μη σταματά το τραγούδι, μα για εκείνους είχε σταματήσει ο χρόνος.
Η Αλίκη νόμιζε πως ζούσε σε όνειρο.
Και τότε έγινε κάτι σχεδόν μαγικό.
Ο Ορεστης έπιασε με τα δυο του χέρια το πρόσωπο της και την κράτησε μπροστά του κοιτώντας τη μέσα στα μάτια για λίγες στιγμές. Και μετά έκανε το αδιανόητο για εκείνον… έσκυψε και την φίλησε απαλά. Τόσο απαλά λες και φοβόταν πως θα του σπάσει.
Κανείς από τους δυο δεν ήθελε να τελειώσει αυτό το φιλί, μα πρώτη τραβήχτηκε πίσω η Αλίκη. Ο Ορεστης σα να ξύπνησε εκείνη ακριβως τη στιγμή, κοίταξε γύρω του και θυμήθηκε που βρισκόταν. Οι υπόλοιποι τρεις έκαναν πως δεν τους κοιτούσαν, μα είχαν δει όλη τη σκηνή του διαδραματίστηκε μπροστά τους.
Και τότε εντελώς αψυχολόγητα κι απότομα ο Ορέστης πήρε τα τσιγάρα του πάνω από το τραπεζάκι, πέταξε ένα ξερό «γειά» κι εξαφανίστηκε.
Αμέσως μετά η Αλίκη σωριάστηκε πάνω στην καρέκλα.
Να γελάσει ή να κλάψει; Δεν ήξερε τι να αισθανθεί… Μα ότι κι αν γίνει, θα έχει τουλάχιστον το φιλί του …
Χα! Ναι,τη φίλησε ρε γαμωτο!!!!
Σηκώθηκε άρπαξε τον Αλέξη από το χέρι κι άρχισαν πάλι να χορεύουν έναν τρελό χορό χαράς…
Κι η Λόπεζ συνέχισε να τραγουδά…
«…Life is meant to be big fun, you're not hurting anyoneα
Nobody loses…», συνέχιζε το τραγούδι της η Jlo…
No comments:
Post a Comment